ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΟΥΝ ΟΤΑΝ....

 

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΟΥΝ ΟΤΑΝ….

Συγκλονίζει την τοπική κοινωνία η είδηση του μαθητή που αυτοκτόνησε. Συγκλονίζει κι ολόκληρη της πατρίδα μας, κι ο αβάσταχτος πόνος της οικογένειας, γίνεται αντιληπτός σε κάθε γονιό, σε κάθε άνθρωπο. Ως χτες ξέραμε πως ο συνταξιούχος νοιώθει πως έγινε βάρος η ζωή του, με την πενιχρή σύνταξη και τους απαξιωτικούς όρους «ζωής» την αμφιβόλου αποτελεσματικότητας υγεία, την τροφή του, την κάλυψη των εξόδων του, την ίδια του την επιβίωση στα γεράματα του… ως χτες ξέραμε πως οι μεσόκοποι είναι αυτοί που αρρωσταίνουν απ το άγχος, που βάζουν τέλος κάποιοι στη ζωή τους εξ αιτίας της ατέλειωτης μνημονικής πολιτικής της λιτότητας, του «χρέους που έχουν» χωρίς αυτό ποτέ να φτάνει στην εξόφληση,  που με πλειστηριασμούς και κόκκινα δάνεια φέρνουν κάποιους ανθρώπους σε απονενοημένες πράξεις και ενέργειες….

Αυτοκτονούν και τα παιδιά μας τώρα;

Γιατί ;

πως θα τα προστατέψουμε ; 

Είναι προφανές ότι η εφηβεία είναι μια ηλικιακή περίοδος μεγάλων μεταβολών τόσο στο σώμα όσο και στον ψυχικό κόσμο των εφήβων. Πολλοί «επιστήμονες» συμβουλεύουν τους γονείς «να έχουν μεγάλα αυτιά και μικρό στόμα» με τα παιδιά τους στην εφηβική ηλικία… να ξέρουν δηλαδή οι γονείς «τι τους γίνεται» με τα παιδιά τους… 

Οι γονείς… διότι οι γονείς έχουν τα παιδιά στο σπίτι, οι γονείς τα ανατρέφουν, αυτοί θεωρητικά αλλά και επί της ουσίας θεωρούνται υπεύθυνοι για την μετέπειτα πορεία των παιδιών μέχρι την ενηλικίωση τους,  τόσο στο επαγγελματικό πεδίο όσο και ως προς τις ηθικές αξίες που θα λάβουν…. Είναι όμως έτσι και ποιος ο ρόλος του κράτους σ αυτές τις συνθήκες ;

Έκθεση της unicef στην Ισπανία, αναφέρεται στον παγκόσμιο προβληματισμό σχετικά με τις συμπεριφορές που επηρεάζουν καθοριστικά τους νέους …

15% των παιδιών εμφανίζουν συμπτώματα κατάθλιψης …

10,8% των παιδιών σκέφτηκαν τουλάχιστον μια φορά στη ζωή τους την αυτοκτονία

Στην ίδια χώρα στην Ισπανία ( εκεί έγινε η έρευνα) 400.000 παιδιά αντιμετωπίζουν διατροφικές διαταραχές και ένας στους 10 μαθητές έχει γίνει θύμα εκφοβισμού ( bulling)

Αυτά σε παιδιά οργανωμένων οικογενειών, διότι κάπου αλλού γίνονταν κι άλλα που ποτέ δεν ήθελε η εξουσία να μάθουμε, πχ σε δικαστήρια, μοναστήρια, εξομολογητήρια κλπ κλπ

Τα παιδιά μας είναι παθητικοί δέκτες, σφουγγάρια που απορροφούν όλη τη βρωμιά της κοινωνίας που αφήσαμε να δημιουργηθεί γύρω μας και που αδυνατούν να εκφράσουν κι αδυνατούν να βρουν μόνα τους διέξοδο… με άλλα λόγια «τα βλέπουν όλα μαύρα» κι αυτά ακούν και αντιμετωπίζουν όπως:

-Αδιαφορία για τις ανθρωπιστικές αξίες, άμβλυνση των φυσικών και  σταθερών αξιών  όπως γονέας α και γονέας β στα σχολεία, ( αγνώστου πατρός δηλαδή)

-Μάσκες και εμβόλια, φόβος, περιορισμοί και απομόνωση με ηλεκτρονικά παιγνίδια στα τηλέφωνα

-πόλεμος, ενεργειακή κρίση, ασθένειες, ραντισμένος ουρανός, αλλεργίες, αυτοάνοσες ασθένειες

-φτώχεια και υποσιτισμός, φτηνά και χαμηλής ποιότητας τρόφιμα και ποτά, μεταλλαγμένα ( χυμοί – φρούτα κλπ)

-ελλιπής περίθαλψη, ανισότητες και διακρίσεις στην κοινωνία, ανεργία και χαμηλοί μισθοί, παραιτήσεις γιατρών στα νοσοκομεία από εξαντλητική απάνθρωπη εργασία

-μια παιδεία στα σχολεία που δεν τους έλκει, το σχολείο δεν τους εμπνέει, καταστρέφουν τα σχολεία, λόγω έλλειψης ουσιαστικής παιδείας και προσανατολισμού

-δεν βλέπουν να εκπληρώνονται τα οράματα τους, και η οικογένεια αδυνατεί να τους δώσει λύσεις

-οι εντατικοί ρυθμοί της ζωής με τις υποχρεώσεις τους στα μαθήματα φροντιστήρια, τους προξενούν άγχος και περιορίζουν δραματικά και ποιοτικά τον ελεύθερο χρόνο τους

-η αποξενωμένη σχέση τους με τους μεγαλύτερους, τα ναρκωτικά, η εγκληματικότητα, η διαφθορά που αργά η γρήγορα εντάσσονται κάποιοι σε περιθωριακές παραβατικές και ενίοτε και εγκληματικές ομάδες ( κλοπές, βανδαλισμοί η ακόμη και θάνατο συνομηλίκων τους κλπ )

-η τηλεόραση με τα πρότυπά της, βία και ανηθικότητα και εγκληματικότητα.. η παθητική ψυχαγωγία τύπου ποδοσφαιρικών ομάδων που υποθάλπεται η βιαιότητα

-Ο τρόπος ζωής στις μεγαλουπόλεις αλλά και στην περιφέρεια που δεν δίνει στους νέους ευκαιρία να διοχετεύσουν την ενεργητικότητα τους, αλλά τα παρατάει σαν ανάπηρους γέροντες να κάθονται μπροστά σε ένα κινητό …( για να μην απασχολούν  τους γονείς)

Και που να ξέραμε με τι ασχολούνται….

Υπάρχει «παιγνίδι» που λέγεται  «το παιγνίδι του πνιγμού», «το δαχτυλίδι της φωτιάς» που είναι επί της ουσίας ( drinking game)

Αυτά ξέρουμε αν τα παίζουν τα παιδιά μας την ώρα που λένε ότι «διαβάζουν» και είναι μόνα τους όσο εμείς βλέπουμε ίσως σαν υπνωτισμένοι, τιβι ;

Ξέρουμε κάτι για το choking game?  

Ιδέα δεν έχουμε… κάποιοι γονείς μάλιστα έχουν πολύ λιγότερες ικανότητες χρήσης του ιντερνέτ απ ότι η νέα γένια …

-Η αδυναμία της οικογένειας να σταθεί δίπλα στα ουσιαστικά προβλήματα των παιδιών της, αφού η ίδια είναι άφωνη, άβουλη ανίκανη να βρει λύσεις για τη δική της αφόρητη ζωή μέσα στο άγχος στην ακρίβεια, στην ανεργία και στα χρέη….

Κοροϊδεύει ότι ακούει προς το συμφέρον της, χασκογελά με κάθε τι αληθινό και αποδεδειγμένο που ονομάζει και μάλιστα «απάτη», και βλαστημά τη ζωή που η ίδια επέλεξε ως «μη απατεώνες»

Μια κοινωνία που

Δεν έχει πλέον αξίες, αρχές και νόμους

Μια κοινωνία που δεν μεριμνά για το σύνολο της, για τους ανθρώπους της που την απαρτίζουν αλλά ενδιαφέρεται για το κέρδος των λίγων

Πώς να ενδιαφερθεί για τα βλαστάρια της; Και γιατί να το κάνει με αυτά τα ποσοστά ανεργίας που με τις νέες τεχνολογίες και τον ανταγωνισμό όλο και μεγαλώνει η ανεργία και που τα μηχανήματα αντικαθιστούν τον άνθρωπο ; (computers)

Φίλοι μου και αγαπητοί μου αναγνώστες

Όταν όλα τα μαθήματα, αθλήματα, χόμπι, σπορ, μουσική χορός εντάσσονται στην δωρεάν παιδεία, ….σε πανέμορφα εργονομικά, καλαίσθητα σχολεία, σε εγκαταστάσεις άψογες, με κατεύθυνση να ετοιμάσουν τα παιδιά μας με αξίες και αρχές να είναι οι αυριανοί κυβερνήτες της χώρας μας αλλά και οι άριστοι ο καθένας στον τομέα του με κάθε τι νέο στην τεχνολογία, στις επιστήμες και γενικά σε όλα τα επαγγέλματα ,

Όταν τα παιδιά μας θα έχουν εμπιστοσύνη στην ιατρική, στην δικαιοσύνη και στην σχέση τους  με την πολιτεία,

Όταν εμείς οι ίδιοι ως γονείς, είμαστε πολίτες,

 Όταν μιλάμε,

‘Όταν λαμβάνουμε θέση σε οτιδήποτε μας αφορά, σε κάθε πτυχή της ζωής μας με σκοπό τον άνθρωπο και την ευημερία του,

ΤΟΤΕ κάθε μέρα θα δημιουργούνται θέσεις εργασίας από την ίδια την πολιτεία μας

Όταν κάθε μέρα θα είναι γιορτή, με χρήματα που θα περισσεύουν διότι πλούτος δημιουργείται καθημερινά αλλά μας τον ρουφανε οι νόμοι κάποιων που χτες μας παρακαλούσαν να τους ψηφίσουμε….

Όταν ξέρουμε τι μας γίνεται, όταν ενωθούμε και διοικήσουμε εμείς οι ίδιοι το χωριό μας, την πόλη μας και με τους εκπροσώπους μας διοικούμε εμείς οι ίδιοι την πατρίδα μας

Δεν θα υπάρχει αυτοκτονία ούτε παιδιών, ούτε ενηλίκων

Όμως αδιαφορήσαμε… πήγαμε μια φορά να ψηφίσουμε ύστερα αράξαμε στον καναπέ… και έχουμε και δικαιολογία «για να δούμε τι θα κάνουν και τούτοι που ψηφίσαμε» και εγκαταλείψαμε εμείς οι ίδιοι την ίδια μας τη ζωή … και τη ζωή μας την κουμαντάρουν άλλοι…

Εμείς είμαστε οι ηθικοί αυτουργοί των αυτοκτονιών των παιδιών μας και της ζωης που εμείς, με την αδιαφορία μας εξελίσσεται

Εμείς δεν ενωνόμαστε ώστε να τα προστατεύσουμε ούτε αυτά, ούτε τους εαυτούς μας….

 

 ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΕΡΓΗΣ